Damn.

Ik heb eigk een probleem..
Ik heb een jongen via het internet leren kennen. Ik noem hem wel even X. We hebben nu 4 keer afgesproken enzo. Gister nog. Iedere keer als ik bij hem was, voelde ik me echt heel fijn enzo. Hij heeft me al voorgesteld aan zijn ouders. Ik hem aan mijn ouders. X zei dat zijn ouders mij 'helemaal zijn type' vonden, en dat ik zeker vaker langs mocht komen enzo. Maar mijn ouders denken (nee, vinden) dat ik beter kan krijgen dan hem. Dat komt omdat hij Asperger heeft. Niet zo heel zwaar, maar toch. Ze hebben geen hekel aan hem hoor, maar ze vinden hem niet geschikt als mijn vriend.
Nu heeft hij gister via msn laten weten dat hij mij leuk vind. Want gister toen ik bij hem was, durfde hij het niet te zeggen. Ik heb hem gezegd dat ik hem aardig vind, maar meer niet. Toen ik hem vroeg of hij boos was ofzo, zei hij van niet. Hij heeft het risico genomen en verloren zei hij.

Maar nu voel ik me echt zó rot :|
Ik heb echt het gevoel alsof ik iets heel ergs heb gedaan..
Is dit zo?
Want ik weet niet.. Misschien vind ik hem wel leuk
Wat moet ik nu doen?

xxx.

Ps: Kenmerken Syndroom van Asperger:
<LI>

Gebrek aan empathie
<LI>

Naïeve, onaangepaste, eenzijdige interactie
<LI>

Weinig tot niet in staat vriendschappen aan te gaan
<LI>

Pedante zich steeds herhalende manier van praten
<LI>

Gebrek of gebrekkige non-verbale communicatie
<LI>

Volledig opgaan in bepaalde onderwerpen



Ik zit vooral met het eerste punt. Als je een vriend hebt, wil je toch dat hij je troost, zich kan inleven in jou.. Hij kan dat bijvoorbeeld dus niet.. :|</LI>

Tis al geregeld :p

Hmm, zwaar.
Ik vind dat je je niet moet laten afleiden door je ouders, je weet zelf wel wanneer je iemand leuk vind, denk ik. Je kan toch gewoon met hem omgaan, en voor jezelf kijken hoe dit gaat, als asperger je heel erg stoort dan is het misschien en minder goede keuze. Maar het feit dat hij asperger heeft, betekend niet dat hij minder is wie hij is, en dat hij minder aardig is, of juist meer. Je moet een persoon nemen zoals hij is, en je komt ergens nooit achter als je echt gaat kijken.

Hij is ook echt een hele leuke jongen. Maar ook met emoties uiten is hij best lastig. Zo heeft hij nog geen een keer laten blijken dat ie mij leuk vind door met zijn gedrag ofzo.
Maar nu iedere keer als ik er aan denk dat ik hem heb afgewezen, moet ik huilen
Mijn ouders zijn in deze situatie echt het struikelblok..